-Pa, Lucek!- krzyknęłam jeszcze u progu.- Potem opowiem ci historię o Cezarze!
-Jasne!- odkrzyknął, jego głos złagodniał.- Chętnie posłucham! Do zobaczenia!
Weszłam za tą Rachel. Rzucała mi krzywe spojrzenia. Cóż... Wiele demonów zazdrości mi moich relacji z Lucyferem. Mogę go w sumie nazwać przyjacielem. Pamiętałam jeszcze czasy jak razem byliśmy w Niebie... Coś w brzuchu mi się przekręciło. Może jestem Upadła, ale tęskniłam za Niebem.
-Skąd tak dobrze się znacie?- spytała Rachel, przerywając mi moje rozmyślenia.
-Kto? Ja i Lucyfer? Znamy się od stworzenia świata.
Zatrzymała się gwałtownie.
-Ile ty masz lat, że pamiętasz stworzenie świata?
-Jestem jedną z najstarszych Upadłych, rozmawiałam nawet kiedyś z Bogiem... Upadłam niedługo po potopie, który miał zniszczyć Nefilimów.
Rachel?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz